Eerst hebben we weer op ons gemakje ontbeten. Daarna zijn we met de auto richting Bellagio gegaan om met de ferry naar de andere kant van het meer te gaan om daar te gaan wandelen. Toen we aankwamen bij de boot, stond hij net op het punt van vertrekken. Ik heb snel een kaartje gekocht, en we mochten nog net mee met de boot (anders moet je een half uur wachten!) (de linker foto). Aangekomen aan de overkant, moesten we eerst nog een supermarkt vinden voor onze inkopen voor de lunch. En daarna moesten we nog zo’n 15 minuten met de auto een haarspeldbochtenweg omhoog nemen. Het startpunt van onze wandeling was namelijk de parkeerplaats van de kerk in Breglia. Volgens de beschrijving moesten we beginnen met een steile stijging, en dat klopte! Na ongeveer 3 uur stijgen !!! bereikten we een berghut die helaas gesloten was. Daar hebben we buiten aan een van de picknicktafels een broodje gegeten, veel water gedronken, en onze waterflessen weer gevuld. Vervolgens moesten we nog zo’n 100 meter stijgen voordat we via de bergkam aan de andere kant van het dal weer aan de afdaling konden beginnen. De beschrijving was hier nogal onduidelijk, en we moesten dwars door een weiland waar een heleboel koeien aan het grazen waren. En toen begon het in de verte te rommelen. Na een kwartiertje hebben we onze regencapes aangedaan, en daarna begon het serieus te regenen en te onweren. Het pad, bestaande uit ongelijkmatige stenen, was inmiddels spiegelglad. Het afdalen was daardoor lastig, en ik kreeg ook weer last van mijn linker knie. Volgens de beschrijving moesten we er bijna zijn, maar ze bleken de laatste paar kilometers van de wandeling te zijn vergeten in de beschrijving: nog een laatste klim van een aantal honderden meters, met een even lange daling. En dat is echt geen pretje in de regen! Onder veel gevloek van Peter, bereikten we uiteindelijk toch weer onze auto. Gelukkig hadden we deze keer een droog T-shirt meegenomen, en lagen er ook nog een paar gebruikte handdoeken in de achterbak van de auto. Zodoende konden we toch enigszins toonbaar weer richting het hotel: weer terug met diezelfde boot (deze keer misten we hem net, en moesten we dus wel een half uur wachten…).
Peter bezwoer trouwens dat dit de laatste wandeling was die we gedaan hebben die alleen maar bestaat uit uren stijgen, en dan vervolgens weer uren dalen. Weliswaar worden we op de top beloond met een fantastisch uitzicht, maar het heeft weinig met wandelen te maken. Het is toch wel veel afzien zoals vandaag: stijgen in de brandende zon, en de afdaling voornamelijk in de regen. Bij onze volgende wandelvakantie moeten we dus letten op het soort wandelingen.
In het hotel hebben we lekker gedoucht. Hoewel, lekker: dat heb ik nog niet verteld: onze douche is ontzettend klein: 70x70 cm. Je kunt echt je kont niet keren. Peter kan nog niet eens bij zijn voeten! En dan zijn wij toch nog niet eens zo heel dik (inmiddels wel 2-3 kilo zwaarder dan voor de vakantie, vrees ik). En daarna heb ik een van de 2 flessen door ons gekochte grappa maar uit de auto gehaald. Ik heb gekozen voor die van Castelraimondo, want die heb ik geproefd, en ik weet hoe lekker zacht die is.
’s Avonds hebben we gegeten in restaurant Antico Pozzo in het centrum van Bellagio. Een druk restaurant, waar allemaal toeristen zaten. We hebben er echter prima gegeten, met een lekkere wijn. De bediening was ook goed; in tegenstelling tot andere restaurants praatten ze Italiaans met ons!
Overigens is het opvallend hoeveel Amerikaanse toeristen hier zijn! En die praten zo veel en zo hard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten