Hemelvaart in Camerino

’s Ochtends hebben we weer les gehad van Gabriella. Behalve dat we een aantal oefeningen moesten maken, moesten we ook een vergadering van de gemeenteraad naspelen over de verkeersproblemen in de stad. Gelukkig mochten we dat wel voorbereiden, want zo spontaan over een dergelijk onderwerp praten valt natuurlijk niet mee. Was wel leuk om te doen.

En ik heb mijn presentatie af hoor! Hij duurt ongeveer 8 minuten. Zo lang heb ik nog nooit Italiaans gesproken (in mijn eentje dan). Ik zal af en toe mijn tong wel breken, want er zitten veel woorden in als ‘organizzazione’, en de ‘z’ spreek je uit als ‘tsz’. Probeer dat maar eens lekker uit je mond te krijgen.

En ook hier is het Hemelvaart (alleen moesten wij dus wel eerst naar school). Eind van de middag zijn we daarom met bussen naar Camerino geweest, een middeleeuws stadje op 10 km van Castelraimondo. Daar wordt Hemelvaart groots gevierd. We hebben eerst een rondleiding door de stad gekregen van Roberto (op de linker foto, ook niet gek he?). Daarna hebben we met een hele groep(ik denk zo’n 60 studenten) gegeten in een ondergronds restaurant, of eigenlijk meer een eetschuur. We hadden van tevoren betaald voor een vast menu, inclusief wijn. En ze hadden ons helemaal achteraan in het restaurant gezet aan lange tafels. Naast ons zat een andere groep studenten. De wijn was binnen de kortste keren op: met name een aantal zeer jonge studenten (ik schat ze op 17-18 jaar) waren binnen de kortste keren behoorlijk aangeschoten. Maar het was wel heel gezellig. Een van onze andere gidsen (degene die mij heeft opgehaald van het vliegveld vorige week zondag), was er ook bij, en hij blijkt Maurizio te heten (die kan er ook wel mee door, toch?).

En na het eten (helaas hadden we geen tijd meer voor het toetje en koffie) zijn we met de hele groep naar de basiliek van Sint Venanzio gesneld. Vanaf die kerk was eerder op de avond een processie vertrokken. Tegen 11 uur kwam die weer terug in de kerk, waarna voor het plein op de kerk een groot vuur werd ontstoken (toen was helaas net de accu van mijn camera leeg, dus daar heb ik geen foto’s van gemaakt). Het was al met al erg gezellig in dit stadje. En wij stonden dus midden tussen de Italianen, en het was één groot feest. Helaas vertrok onze laatste bus om 00.00 uur, en die hebben we net gehaald. Dat was maar goed ook, want morgen begint onze les om 8.00 uur! (op ons verzoek, want dan kunnen we daarna nog even naar de markt in ons dorp).

Zomaar een paar foto's

Op de linker foto zien jullie Angelo, mijn docent. Hij is een van de weinige Italianen die geen auto rijdt. En dat is zeer on-Italiaans, geloof me.
En op de rechter foto zien jullie Carlo, een van onze gidsen. Hij is een echte Italiaan, vooral als hij in de buurt is van blonde vrouwen...
En in het midden een paar van de Argentijnse vrouwen, met wie ik regelmatig een praatje maak.

Het gaat lekker hoor!

Onze docent Angelo is twee dagen vrij, daarom krijgen we woensdag en donderdag les van de directrice van de school, Gabriella. Zij geeft heel anders les dan Angelo. Ze praat wat binnensmonds, maar is vooral heel rustig. De eerste les die we van haar kregen was in ieder geval gestructureerder dan die van Angelo. We zijn aan het leren hoe we met de verschillende tijden moeten omgaan. Bijvoorbeeld: Ik denk (of ‘dacht’) dat ik jou waarschijnlijk morgen (of ‘gisteren’) wel zal (of ‘zou’) zien op school. En dat kun je dan in het Italiaans op een aantal manier zeggen. We hebben daarvoor een aantal schema’s geleerd, maar tot nu toe helpen ze mij niet zoveel. En dan zegt Gabriella ook nog net andere dingen dan Angelo. Gabriella is namelijk al wat ouder, en ook de Italiaanse taal ontwikkelt zich uiteraard.

’s Middags was ik van plan te gaan zwemmen in het zwembad bij de villa Casabianca. Helaas was het wat bewolkt, en daardoor af en toe wat frisjes. Daarom ben ik samen met Noliko en Setsuko (2 zussen uit Japan; Nolika staat samen met mij op de foto) en Joey (een jongen uit Canada, die hier pas sinds afgelopen maandag is; hij zit lekker voor zich uit te staren aan het zwembad) naar de villa gewandeld. Ik weet nu in ieder geval de weg.
Daar waren wel een stelletje Amerikaanse studenten aan het zwemmen, maar het water zit er dus pas sinds gisteren in, en is nog ijskoud. Maar wat een lekker plekje is dat hier, zo op een heuvel, met uitzicht op de bergen aan de ene kant en Castelraimondo aan de andere kant. Als je zoiets kunt vinden in de buurt van een iets groter stadje in Italië, WAUW!!!
En dan moest ik daarna natuurlijk nog mijn huiswerk maken, en uiteraard werken aan mijn presentatie van aanstaande vrijdag. Die schiet eerlijk gezegd nog niet echt op. Maar ik presteer het beste als ik onder druk sta, dus dat komt nog wel goed hoor.
En ik heb weer even lekker met Peter kunnen kletsen via Skype. En ik kon nog net zien hoe Enzo (dat is dus een van die 2 rode monsters van ons) er bijna met de rookworst, die Peter wilde gaan eten, vandoor ging.

En dan is er weer een dag voorbij. Vanochtend realiseerde ik me hoe gelukkig ik eigenlijk ben dat ik dit zomaar kan doen. Ik sjokte om 5 voor 9 naar mijn klasje, samen met de andere studenten, met de studieboeken en het huiswerk in de ene hand, en met mijn andere hand voor mijn ogen tegen de felle zon. Het is echt een grappig gezicht. En tot nu toe komt iedereen ook braaf op tijd, of meldt zich keurig af voor de les. Elke les gaat de presentielijst namelijk rond. Als je minder dan 90% van de lessen hebt bijgewoond, krijg je geen certificaat dat je de cursus hebt gevolgd!
Ik voel me kortom helemaal op m’n gemak hier en ik houd het hier echt nog wel een tijdje uit. Tot morgen weer. Ciao, Marianna

(nog) Geen gelato party!

Nou, dat viel dus tegen. De gelato party is uitgesteld. De vader van een van onze docenten is namelijk gisteren overleden, en de docenten hadden niet zo’n zin in een feestje. Daar hebben wij natuurlijk alle begrip voor. Bovendien is het vandaag wat frisjes, het heeft zelfs een paar minuten geregend. Na de ochtendles is de zon gelukkig weer gaan schijnen. Ik was vandaag trouwens helemaal niet in vorm: gisteren leek ik alle Nederlandse woorden vergeten, en vandaag kon ik me ook bijna geen Italiaanse herinneren. Morgen gaat het vast weer beter.

’s Middags heb ik echt werk gemaakt van mijn presentatie. En eind van de middag ben ik samen met 2 dames, Pip (uit Australië; op de foto links) en Barbara (uit Engeland; op de foto rechts), alsnog naar de villa gewandeld (die waar ik eerst zou logeren en waar we de gelato party krijgen; volgende week waarschijnlijk). We zijn daar op bezoek geweest bij een Duits echtpaar, waarvan de man, John, ook aan onze cursus deelneemt. Zijn vrouw en kind vermaken zich tijdens de lessen zelf wel.
Afgelopen zondag had ik, samen met Barbara, ook al tevergeefs geprobeerd de villa te vinden. We hadden het nu nog een keer nagevraagd, maar hebben er toch een uur over gedaan, terwijl het in 20 minuten moet kunnen. Al kletsend bleken we de eerste weg links na het eerste huis rechts op de weg gemist te hebben. Toen we na 40 minuten nog geen villa hadden gezien, hebben we het maar aan iemand gevraagd. Toen we zijn aanwijzingen hadden opgevolgd, stonden we op een boerenerf met een heleboel koeien en een blaffende hond. Toen we het daar nogmaals vroegen, was ik ineens blij met de les van de avond ervoor over de dialecten. Wij hadden namelijk van de eerste man begrepen dat we na de kerk rechtsaf moesten, maar het bleek dat we rechtsaf moesten bij de weg die een beetje naar beneden loopt (in het Italiaans zijn de woorden voor een kerk en een weg die naar beneden loopt lastig te onderscheiden, geloof me!)
Maar goed, ruim een half uur later dan afgesproken, kwamen we dan toch bij de villa aan. Werkelijk een plaatje! En het zwembad is inmiddels gevuld en open voor alle studenten. Het was overigens de bedoeling dat we alleen Italiaans zouden praten. John en Barbara zitten samen in de beginnersgroep, en willen graag oefenen. Maar ze bleken nog zo weinig te weten, dat we al snel in het Engels verder zijn gegaan. Jammer van het Italiaans, maar het was wel gezellig. Helaas ben ik helemaal vergeten om foto’s te maken, daarom heb ik op de terugweg (maar toen was het dus al een beetje donker) maar een foto gemaakt van mijn 2 medewandelaars. Maar ik ga vast nog een keertje terug naar die villa, dus de mooie foto’s komen nog wel.

Toen ik rond half tien terugkwam in mijn appartement, moest ik nog wel eten. Gelukkig had ik nog een salade staan.
Daarna heb ik nog een tijdje zitten kletsen met Carlo (een van onze gidsen). Hij is tot nu toe de enige ‘echte’ Italiaan met wie ik buiten de lessen kan praten, dus daar maak ik graag gebruik van.

Week 2 is begonnen!

Maandag begon als een normale dag: ’s ochtends hadden we les, en daarna waren we een paar uur vrij. Ik was van plan om de wasmachine in mijn appartement uit te proberen, maar die blijkt stuk te zijn. Volgens een dame van de school, moet er iemand komen om dat ding te repareren, maar dat zei ze op zo’n manier, dat ik dat wel niet meer zal meemaken hier. Daarom heb ik maar een paar handwasjes gedaan. En geloof het of niet (het is nog steeds warm hier): de handdoeken die ik met de hand had uitgewrongen, waren binnen 1,5 uur kurkdroog. Wat een land he? En wat hebben we een geluk dat het weer hier zo lekker is. Het schijnt wel ietsje minder te worden qua temperatuur, maar de zon blijft in ieder geval schijnen.

Van 17.30 tot 19.30 uur (ja, het leven is hard hier!) hadden we nog een les van Professor(!) Luca di Dio over het ontstaan van de Italiaanse taal (die bestaat officieel namelijk nog maar zo’n 150 jaar). Verder liet hij ons kennis maken met een aantal Italiaanse dialecten door het zingen van een paar liedjes. Dat was wel erg frusterend: ik kan het meeste volgen wat de docenten vertellen, maar deze Luca gaf voorbeelden van een aantal belangrijke dialecten, zoals ze die spreken in de buurt van Milaan, op Sicilië, en in een paar andere streken van Italië. Daar versta je dus helemaal niets van. Dat hadden we trouwens afgelopen vrijdag op de markt ook al gemerkt: de plaatselijke bevolking praat onderling een taaltje waar wij niets van begrijpen. Al met al was het een zeer levendige les: Luca speelde op zijn gitaar, en wij mochten allerlei bijgeluiden produceren. We hebben trouwens moeten zweren met de hand op ons hart dat we alles vergeten wat hij ons die avond heeft verteld, anders krijgt hij problemen met onze docenten. Scherzo!!! (grapje).

Ik merkte trouwens vandaag dat ik moeilijk op Nederlandse woorden kan komen. Zou het gaan werken, het de hele dag Italiaans praten, luisteren, denken?

En ’s avonds zat ik nog even buiten: daar zaten 4 wat oudere mensen. Ik dacht dat ze ook studenten waren. Zij zaten met elkaar te praten in het Spaans, dacht ik. Maar ik kon bijna alles volgen. Toen ik daar wat van zei, bleken er 2 Italiaan te zijn, en 2 uit Argentinië te komen. Ze spraken dus 2 talen door elkaar. Wel grappig, dat je dan toch kunt verstaan waar ze het over hebben. En de 2 Argentijnen begrepen mijn Italiaans ook nog, behalve toen ik probeerde een grapje te maken over ‘hun’ Maxima. Dat is trouwens een populair gespreksonderwerp hier met al die Argentijnen.

En dinsdag vullen ze het zwembad in de villa waar ik oorspronkelijk zou logeren. Het is toegankelijk voor alle studenten! En het gerucht gaat dat we daar dinsdagavond (als jullie dit lezen, is dat dus vandaag) een avondvullende ‘gelato party’ krijgen. Maar daarover dus later meer.

Een dagje rust

Zoals al eerder gemeld, ben ik gisteren niet met de hele groep meegegaan naar Florence, maar ben ik lekker thuis gebleven. Ik heb een eindje gewandeld, en wat bleek: de kartbaan wordt toch nog gebruikt. Ze waren daadwerkelijk aan het karten, dus ik heb een paar foto’s gemaakt en die als bewijs naar Peter gemaild. Verder heb ik mijn huiswerk gemaakt en ben ik begonnen met de voorbereidingen voor mijn spreekbeurt voor a.s. vrijdag. Ik ga het hebben over Slow Food, een van oorsprong Italiaanse organisatie (inmiddels wereldwijd actief) die zich onder andere inzet voor het behoud van streekproducten, zoals bepaalde soorten kaas, en voor een natuur- en diervriendelijke manier van produceren van voedsel. In feite de tegenhanger van fast food.

Daarna ben ik met een andere (Engelse) studente nog een eindje gaan wandelen. Sinds een paar dagen ‘sneeuwt’ het hier witte pluisjes. Op de foto zien jullie dat de berm langs de weg helemaal wit ziet (weet iemand van jullie wat dit zijn? Waarschijnlijk zaadjes van een of ander bloemetje, maar welke dan?).
In ons dorp zitten 3 ijssalons en tijdens onze wandeling kwamen we toevallig voorbij eentje. Omdat het hier nog steeds erg warm is (sorry voor jullie allemaal in het koude en natte Nederland), hebben we een zalig ijsje gegeten lekker buiten in het zonnetje terwijl het zweet over onze ruggen liep.
Daarna heb ik op m’n gemakje gekookt. In mijn keukentje ontbreekt een snijplank en een behoorlijk mes, dus dat kost wat meer tijd en moeite dan thuis.

Na het eten ben ik lekker beneden in de tuin gaan zitten (je kunt alleen daar internetten en op de begane grond van de school, maar die is in het weekend gesloten). Ik heb een paar e-mails beantwoord, en natuurlijk weer uitgebreid met Peter gesproken met behulp van Skype. Ik kan hem gelukkig wel zien, want onze Mac-book thuis heeft wel een webcam, maar hij kan mij niet zien, want mijn laptop heeft dus geen webcam. Ik heb daarom maar wat geëxperimenteerd met de zelfontspanner van mijn camera, en een leuke foto van mezelf gemaakt en die naar Peter gemaild.

2 drukke dagen gehad! (deel 2)

Gisteren zijn we met de bus naar Urbino en San Marino geweest. We vertrokken reeds om 7.00 uur! Urbino is een middeleeuws stadje in Umbrië met een heleboel gezellige, smalle straatjes, winkeltjes en terrasjes. We hebben daar la Galleria Nazionale delle Marche (the National Gallery van de Marken) bezocht, waar een schat aan Italiaanse schilderijen hangt. Een van de bekendste is La Muta (de zwijgende dame) van Raffaello.

Daarna hebben we San Marino bezocht, een zelfstandige republiek die midden in Italië ligt, zo’n 30 kilometer vanaf Rimini. San Marino ligt op een 750 meter hoge heuvel, dus dat was klimmen geblazen. Onze kuiten hebben lekker afgezien. Op de foto zien jullie het gemeentehuis. We hebben ‘piano piano’ (dat is dus heel langzaam) gewandeld en winkeltjes bekeken. Daar word je dus echt niet vrolijk van (ik ten minste niet): ze verkopen hier alle bekende merken parfums, horloges, tassen en kleding, maar dan dus allemaal namaak: kost dus ook bijna niets. Ik heb wel de eau-de-toilette voor Rocky kunnen scoren voor maar €5,--. Echt namaak dus. Ik heb er ook nog naar gevraagd in een paar ‘echte’ parfumeriezaken, maar tot nu toe nog zonder resultaat. Daarna hebben we nog even een terrasje gepikt, en zijn we weer met de bus naar huis gegaan. Rond 22.00 uur kwamen we daar aan. Ik heb eerst even ‘ons’ ma gebeld, om te laten weten dat alles goed gaat. En gelukkig had ik nog een restje pasta staan: onder het genot van een wijntje en Basis Instinct in het Italiaans heb ik nog lekker wat gegeten.

2 drukke dagen gehad! (deel 1)

Op het moment dat ik dit schrijf is het zondag. Ik ben hier nu dus al (of pas?) een week. De meeste studenten zijn vandaag op excursie naar Florence. Ikke niet: daar ben ik al een paar keer geweest, en ik had wel even behoefte aan een dagje rust. De afgelopen twee dagen waren namelijk erg druk. En het blijft hier maar lekker weer.

Afgelopen vrijdag hebben we maar 2 uur les gehad. Daarna zijn we in groepjes naar de markt geweest. Daar hebben we de lessen in de praktijk gebracht. Het is hier elke vrijdagochtend markt: samen met Pip, een dame uit Nieuw-Zeeland, heb ik lekker veel verse groenten en fruit gekocht, en een broodje met geroosterd varkensvlees voor de lunch gegeten: bellissimo! Voor volgende week vrijdag moeten we even regelen met onze docent Angelo dat ofwel de pauze langer duurt, of dat de les eerder stopt, want de openingstijden van de markt vallen exact samen met onze lessen, en we willen er zeker iedere week dat we hier zijn naartoe gaan.

Daarna ben ik bij een aantal Argentijnse dames uit mijn klas op bezoek gegaan. Die wonen met z’n zessen in een appartement. Na 1 uur praten met hen was ik helemaal doodop. Die zijn druk zeg, maar ontzettend gezellig. We hebben het o.a. over ‘hun’ Maxima gehad, over de politiek, George Bush, Irak…

Na een korte pauze zijn we weer met een paar bussen op stap gegaan, en wel naar de grotten van Frasassi. Dat was werkelijk waanzinnig: grotten met gigantische stalagnieten (die staan) en stalagtieten (die hangen), die ongeveer 30 jaar geleden zijn ontdekt. Op z’n on-Italiaans is alles zeer bescheiden verlicht, maar op z’n Italiaans zie je overal de kabels van de verlichting lopen. Het is streng verboden om in de grotten te filmen of te fotograferen, daarom ik een foto gemaakt van de brochure. In werkelijkheid zijn ze natuurlijk veel mooier. Helaas mochten we ook niets aanraken, maar verleidelijk was het wel. Dit was echt een fantastische ervaring.

Na de grotten hebben we de outlet van Giorgio Armani in Matelica bezocht (die zit hier dus echt vlak bij!). En hoewel ik van mezelf geen truitjes zonder mouwen meer mocht kopen, ben ik nu in het bezit van mijn zoveelste hemdje (ik had nog geen paarse), maar nu dan een echte Armani dat gigantisch was afgeprijsd. Daarna zijn we naar een ernaast gelegen cantina geweest (dat betekent in Italië dat je daar o.a. de lokale wijn kunt proeven en kopen). En dat heb ik dus maar gedaan.

En toen kreeg ik ’s avonds ook nog bezoek in mijn appartement van Carlo, een van onze gidsen, die zich had vergist in het appartement… We hebben gezellig zitten kletsen, en natuurlijk allemaal in het Italiaans. Hij is wel eens in Amsterdam geweest. Morgen gaat hij als gids met ons mee naar Urbino en San Marino. Daarom ben ik vroeg (22.30 uur) naar bed gegaan, want we vertrekken morgen om 7.00 uur.

En nog 3 weken, dan is Peter ook in Italië… En dan gaan we zeker samen naar de grotten van Frasassi! En ik denk ook wel naar de cantina van Belisario in Matelica.