Tiramisu: het originele recept

Tiramisu (voor 6 personen)
- 500 g mascarpone
- 80 g suiker
- 4 eieren
- 250 g lange vingers of biscuitjes
- 1 kop sterke koffie, afgekoeld
- zout
- cacaopoeder

Voor dit recept mag je de mixer wel gebruiken. Splits de eieren. Klop het eigeel met de suiker tot het lichtgeel en schuimig is. Voeg de mascarpone toe en meng dit goed door elkaar. Klop in een andere kom de eiwitten met een beetje zout stijf (zorg ervoor dat de kom en de gardes van de mixer brandschoon zijn), en meng deze voorzichtig door het mascarponemengsel.
Doop de koekjes een voor een kort in de koffie (niet te lang, want dan vallen de koekjes uit elkaar), en bedek de bodem van een rechthoekige schaal met de koekjes. Breng daarover de helft van het mascarponemengsel aan. Leg vervolgens een tweede laag koekjes in de schaal, gevolgd door de rest van het mascarponemengsel. Strooi er royaal cacaopoeder over, en laat de schaal afgedekt enkele uren (beter is 1 nacht) in de koelkast staan.

Buon appetito!!!

PS Een belangrijk verschil met ‘mijn’ tiramisu is dat ik op beide lagen van het mascarponemengsel pure chocoladevlokken strooi. Dus die variant kun je ook eens proberen. Ik kom wel een keertje proeven.

Regen!!! en het recept voor tagliatelle

Zaterdag ben ik lekker thuis gebleven. De hele bubs is naar Rome geweest. Daar zijn Peter en ik met kerstmis 2005 nog geweest, dus dat geloofde ik wel.
De bussen vertrokken ’s ochtends om 6 uur. Ik heb ze wel gehoord, geloof ik. Ik werd lekker pas wakker om 10.00 uur. Nadat ik boodschappen had gedaan, en mijn huiswerk had gemaakt, wilde ik naar het zwembad wandelen. In de bergen verzamelden zich echter donkere wolken, en het begon wat te rommelen. Toen het onweer na een uur nog niet had doorgezet, ben ik toch maar naar het zwembad gegaan. Op de kartbaan was het drukker dan anders: daar blijken ze zondag de regionale kampioenschappen van De Marken te houden. De kartbaan wordt dus toch vaker gebruikt dan ik in het begin dacht.
Na een half uur bij het zwembad begon het daar gigantisch te waaien, en het werd steeds donkerder. Dus toen ben ik maar weer naar huis gegaan. De rest van de middag heeft de zon regelmatig geschenen, en pas tegen half 6 begon het heftig te regenen en een beetje te onweren. En dat is maar goed ook, want het was hier de afgelopen dagen erg benauwd.

En omdat ik toch een rustige dag had, heb ik hier voor jullie (uit de losse pols vertaald) de recepten voor de tagliatelle en de tiramisu.

Tagliatelle (voor 4 personen)
- 500 g bloem
- 5 eieren
- 5 eetlepels olijfolie
- zout

Eerst je handen goed wassen. Maak dan op een glad werkblad een berg van de bloem, en werk vanuit het midden alle bloem in een cirkel. Zo ontstaat een grote kuil in het midden. Doe daar een voor een de eieren, de olijfolie en zout in. (de linker foto). Klop met een vork de eieren los (en de kunst is dus dat dit mengsel binnen die ring van bloem blijft). Als de eieren losgeklopt zijn, begin je van binnenuit beetje voor beetje met de vork de bloem door de eieren te mengen. Die cirkel van bloem moet zo lang mogelijk intact blijven, anders wordt het een zooitje in je keuken. Als het mengsel zodanig dik is, dat het niet meer vloeibaar is (en dus niet meer van je werkblad kan weglopen), ga je het mengsel verder met je handen bewerken tot na een minuut of 10 een soepel deeg ontstaat (de foto in het midden). Vervolgens verdeel je het deeg in ongeveer 6 stukken, die je een voor een uit gaat rollen. Strooi daartoe bloem op het werkvlak en op de deegroller, en rol het deeg net zolang uit (keer het ook regelmatig en gebruik zoveel bloem als nodig) tot het zo dun is dat je er bijna doorheen kunt kijken (en er mogen geen gaten in zitten). Wil je er trouwens ravioli of zo van maken, dan moet het deeg wel wat dikker blijven). Laat het deeg dan zo’n 10 minuten rusten. In de tussentijd kun je de rest uitrollen.
Voor tagliatelle vouw je de vellen op tot een breedte van zo’n 6 centimeter. En vervolgens snijd je er plakjes van van ongeveer 6 millimeter breed (de rechter foto). Pak steeds een handvol op, schud ze les, en doe dat ook met de rest. De pasta hoeft vervolgens maar heel even te koken, en dat is maar goed ook want de voorbereidingen vergen toch wel een uurtje. Je kunt het deeg trouwens 1-2 dagen ongekookt bewaren in de koelkast. En het gebruik van een mixer is trouwens niet toegestaan, want dan schijnen de eieren te gaan schiften.

Het recept voor de tiramisu komt op de volgende pagina, dan kan ik daar ook nog een paar foto’s bijzetten.

Culinair dagje

Vrijdagochtend ben ik al voor de les met Sandra naar de markt gegaan (wat een tomaten verkopen ze daar zeg!). Vrijdagavond moest elke nationaliteit namelijk een gerecht maken uit zijn/haar land. En wij (Wim, Sandra en ik) hadden besloten om asperges klaar te maken, met gekookte aardappelen, gekookte ham, hardgekookte eieren, gesmolten boter en peterselie. Witte asperges heb ik nog nooit gezien in Italië, maar gelukkig hebben ze wel groene. Na de markt zijn we snel naar de les gegaan. Na de pauze (11.00 uur) hadden we geen les meer, maar heeft onze docent Angelo ons in de keuken achter het leslokaal laten zien hoe je tagliatelle maakt. Daarvoor heb je alleen bloem, eieren, olijfolie en zout nodig, een deegroller en een groot werkvlak en een heleboel tijd. De klas naast ons heeft tiramisu gemaakt. Vanaf ongeveer 13.30 uur was alles klaar. Met een tomatensaus uit een potje, wijn, water, cola (??!!), veel vers brood, worst, en kaas hebben we toen met beide groepen heerlijk gegeten in de tuin aan de overkant van ons leslokaal. Uiteraard hebben we ook de tiramisu soldaat gemaakt. En ik moet zeggen: die ga ik zeker thuis ook nog een keer proberen, want hij komt aardig in de buurt van ‘mijn’ tiramisu (ja, ja, ik zal het recept voor de liefhebbers in het Nederlands vertalen!).

De rest van de middag heb ik met behulp van internet recepten voor asperges gezocht in het Italiaans. Want we moesten niet alleen een gerecht maken, maar het ook presenteren, met uiteraard het recept erbij, in het Italiaans uiteraard. Om onze presentatie te verlevendigen, konden we gebruik maken van gekleurd karton, stiften, lijm en een schaar. Aangezien Sandra de grootste keuken heeft, hadden Wim en ik om 17.00 uur bij haar afgesproken. Daar hebben we de aardappelen geschild, en de asperges schoongemaakt. En we hebben een molen van karton gemaakt, met daarop het recept en onze namen. Ontzettend origineel, ik weet het, maar de andere groepen kwamen ook niet veel verder dan het tekenen van de nationale vlag met daarop het recept.
In mijn appartement hebben we uiteindelijk alles gekookt en in schalen gedaan voor de presentatie.
Om 19.00 uur moest alles klaar staan in de ruimte van de receptie. We begonnen pas om 19.30 uur met het presenteren van alle gerechten voor een jury, bestaande uit 2 docenten en de directeur van de school, Gabriella. Daarna was het de bedoeling dat de jury alle gerechten ging proeven, maar inmiddels was het dus 20.30 uur, en stortten 120 mensen zich op zo’n 20 verschillende gerechten. Binnen 10 minuten was alles op. Ikzelf heb 2 hele kleine hapjes geproefd, en ik was niet de enige. De ‘jury’ kreeg niet eens de kans om de gerechten te proeven. Gelukkig kwam het ‘echte’ eten rond een uur of 9: pizza’s van het ernaast gelegen restaurant. Ik heb meteen heel brutaal 2 punten gepakt, en snel opgegeten. Ik (en vele anderen met mij) vond de gang van zaken rondom het eten ietwat chaotisch, en het was vooral erg jammer dat we nauwelijks iets hebben kunnen proeven van al die lekker uitziende gerechten uit de andere landen. Overigens kregen we wel veel complimenten voor onze aspergeschotel. En na afloop was er per land een fles wijn. De onze heeft Sandra meegenomen, want ik krijg die van Pip (vanwege haar gebrek aan ruimte in haar koffer).
Rond een uur of half elf was het feest afgelopen. Al met al had ik niet veel gegeten, daarom heb ik maar een halve zak pistachenoten gepeld, samen met een glas merlot uit een kartonnen pak (kostte in de supermercato €1,48 voor een liter; overigens niet voor herhaling vatbaar). En toen was het weer middernacht (de afwas van dit hele gebeuren heb ik daarom maar tot de volgende dag laten staan).

Ondanks de korte nacht, viel het opstaan reuze mee. Nadat ik me had aangekleed, heb ik wederom mijn dansoutfit gewassen. Daarna ben ik naar de les gesneld. Angelo blijft maar doorgaan met al die verleden tijden. Gelukkig heeft hij ons een schema gegeven dat ons moet helpen. Nu alleen het schema nog leren….

Om 15.00 uur zijn we met 2 bussen vertrokken naar Macerata, een stadje op zo’n 50 kilometer van Castelraimondo. We hebben daar de universiteit bezocht, met een aantal prachtige collegezalen (de foto in het midden). Verder hebben we een museum bezocht dat op de begane grond een tentoonstelling heeft met koetsen (de linker foto; het museum is niet zo groot, daarom konden we niet allemaal tegelijk naar binnen).
Wisten jullie trouwens dat in de eerste koetsen een toilet aanwezig was? Als een van de passagiers hoge nood had, moesten de andere passagiers uitstappen, zodat die ene zijn/haar behoefte kon doen. Het resultaat viel door een gat in de vloer van de koets op straat (eigenlijk zoals bij ons in de trein), waarna de reis weer kon worden voortgezet.
Op de 1e en 2e verdieping was een tentoonstelling van Italiaanse schilders. Ik heb een hele mooie gezien, van Ivo Panaggi, genaamde Vecchio treno (de oude trein). Als/wanneer ik weer in Nederland ben, ga ik daar maar eens onderzoek naar doen. Ik zag hem al helemaal hangen in ons huisje in Zoetermeer.
Na het museumbezoek hebben we nog een beetje door Macerata geslenterd, en natuurlijk een ijsje gegeten, roomijs met een koffiesausje en met chocolade-koffieboontjes. Rond 20.30 uur waren we weer thuis. De Argentijnse studenten hadden zich voor de school verzameld (ik woon precies boven de ingang; zie de rechter foto) in verband met het avondeten van vrijdag. Alle nationaliteiten moeten dan een gerecht uit zijn/haar land maken, en aangezien er nogal veel Argentijnen zijn, moeten zij verschillende gerechten maken. Het duurde ongeveer een half uur voordat ze het eens waren over welke gerechten ze gaan maken. Ik heb de neiging onderdrukt om even als voorzitter te fungeren, want de vergadering verliep nogal chaotisch...

Ik heb daarna snel nog een restje pasta opgewarmd, en daarna mijn dagboek bijgewerkt. Daarna heb ik weer lekker geSkypt met Peter. En om 22.00 uur kwam Elba uit Argentinië nog even langs (sommigen denken dat we zusjes zijn, want zij heeft haar haar ook blond geverfd) om samen het huiswerk te maken. En daarna werd het ook nog gezellig met Elba. En toen was het wederom middernacht.

Weer een lange dag en korte nacht

Na die lange dag en nacht in de disco heb ik lekker uitgeslapen. Mijn wekker liep af om 10.00 uur, maar uiteindelijk werd ik pas echt wakker rond het middaguur. Ik heb lekker op mijn gemakje gedoucht, ontbeten, en die vieze kleren van gisteravond gewassen.
De les begon ’s middags pas om 15.00 uur. Deze keer hebben we samen met de groep die op het hoogste niveau zit, en een groep die een niveau lager zit dan de onze, naar een film gekeken van Roberto Benigni, De tijger en de sneeuw. Benigni speelt zelf de hoofdrol in deze film. Op driekwart van de film werden we in groepjes verdeeld, en moesten we o.a. bedenken hoe de film zou eindigen. Pas daarna hebben we de film afgekeken (of moet ik zeggen ‘uitgekeken’???). De les duurde vandaag maar tot 18.45 uur in plaats van tot 19.00 uur, zodat we wat meer tijd hadden voor het avondeten.

Vanaf 20.15 uur gingen we namelijk richting de villa Casabianca. Want daar werd dus eindelijk de uitgestelde Gelato Party gehouden.
Een aantal is gaan lopen (waaronder ik), en de rest werd door een aantal docenten en gidsen met hun eigen auto’s naar de villa Casabianca gebracht.
Voor het pleintje van het huis stonden banken opgesteld waar wij op konden gaan zitten. Eerst kregen we allemaal een ijsje. En daarna vormden de docenten een koor (de foto in het midden), en hebben een aantal Italiaanse smartlappen voor ons gezongen, onder begeleiding van Luca di Dio op zijn gitaar.
Daarna moesten wij aan het werk. Elke nationaliteit moest namelijk een liedje in zijn/haar eigen taal zingen. Wim, Sandra en ik vonden het erg moeilijk een typisch Nederlands liedje te vinden waarvan we ook de tekst kennen. Maar uiteindelijk hebben we er toch 2 gevonden (niet lachen!!!): Zie de maan schijnt door de bomen… en Zie ginds komt de stoomboot. En zo heeft dus ieder land een lied gezongen. Sommigen, zoals Pip, zijn helemaal alleen, en die stonden dus ook helemaal alleen voor de microfoon.
Vanaf een uur of 11 begon de party pas echt. Giorgia, die allerlei administratieve taken uitoefent op de school (haar vader Paolo, op de rechterfoto, is de eigenaar van de school, de supermarkt, de appartementen, de villa, en volgens horen zeggen van nog vele andere gebouwen in Castelraimondo), fungeerde als DJ. We hebben (weer) heerlijk gedanst: veel Zuid-Amerikaanse muziek en muziek uit de jaren 80. En ik ben echt uit mijn dak gegaan. Ik vond het namelijk nog veel leuker dan in de discotheek. Hier waren we lekker onder elkaar, en lekker buiten. En ik kreeg complimentjes van een aantal Braziliaanse vrouwen: die vroegen me, onafhankelijk van elkaar, of ik soms een Braziliaanse was. Want ik danste net als een Braziliaanse! Ikke helemaal trots natuurlijk. Ik heb, denk ik, wel een paar duizend calorieën verbrand (dat is maar goed ook, want van hardlopen komt niet zoveel met al die andere activiteiten).

Vanaf middernacht begonnen Paolo en Carlo ons in groepjes met de auto weer naar huis te brengen (in het donker is de weg een beetje gevaarlijk, omdat we ook een stukje over een drukke doorgaande weg moeten). Tegen 1.30 uur was ik ook wel aan mijn bed toe, en ben samen met nog 7 anderen naar huis gebracht. Bij thuiskomst heb ik wederom snel gedoucht en ben meteen gaan slapen, want morgen begint de les om 9.00 uur!

PS
Overigens hoop ik niet dat jullie denken dat ik alleen maar aan het feesten ben. Maar ik wil jullie gewoon niet vermoeien met alle vervoegingen van de regelmatige en onregelmatige werkwoorden, of wanneer je zegt "ik feest", "ik feestte", "ik heb gefeest", "ik had gefeest", "ik zal willen feesten", "ik zou willen feesten" of "ik zou graag gefeest willen hebben". Een aantal uren per dag ben ik echt aan het studeren hoor.
En volgens mij heb ik jullie nog niets verteld over de test van afgelopen vrijdag: je kon 58 punten scoren, en ik had er 48. Helemaal niet slecht, toch?


Ciao ciao.

De leukste dag/nacht tot nu toe

Na de les ’s ochtends (we hebben weer een verleden tijd geleerd, en dat is lastig voor ons Nederlanders, want wij maken niet zoveel onderscheid in het Nederlands wat de verleden tijden betreft), hebben we ’s middags met z’n allen een wandeling gemaakt naar de villa Casabianca, en nog een stukje verder. Ik weet helaas niet hoe de gids heet, die ons begeleidde (de rechter foto). Pip, Barbara en ik waren al een week eerder al die richting op gelopen toen we enigszins verdwaald waren tijdens onze zoektocht naar Casabianca. Toen had ik echter al wel gezien dat een stukje verderop een wijnboer zit, Colle Stefano genaamd. En deze middag eindigde de wandeling precies voor zijn deur. De rest van de groep wandelde daarna rustig terug naar de school, maar ik heb Pip overgehaald om even te gaan kijken of er ook daadwerkelijk wijn te proeven was (het was inmiddels bijna half 6, dus dat kon wel, vond ik). Achter op het erf zaten drie mensen en een schattig klein hondje, dat steeds met mij wilde spelen. Eerst hebben we een praatje gemaakt met die mensen (viel trouwens niet mee met hun dialect) over Nieuw-Zeeland en over Nederland, over de school, en over Paolo, de eigenaar van de school. Daarna hebben ze ons richting het juiste huis gestuurd, waar we wijn konden proeven.
Op goed geluk heb ik maar een deur geopend, waar ik stemmen hoorde. En ja hoor, daar waren 3 mensen wijn aan het proeven: de eigenaar, Fabio Marchionni (op de linker foto in het midden), zijn vrouw, en een wat oudere man (op de linker foto links; en Pip zit dus rechts). Die man bleek een wijnkenner bij uitstek. Hij proeft voor zijn beroep wijnen in heel Italië en schrijft recensies voor DE Italiaanse wijngids, de Gambero Rosso. Samen hebben we de Verdicchio di Matelica (zo heet de streek hier) geproefd. De Verdicchio is een druif waar ze 2 soorten wijn van maken, en alleen in deze omgeving: Verdicchio di Matelica en Verdicchio di Jesi. Als Peter hier binnenkort is, gaan we die laatste zeker ook nog ergens proeven (en kopen).
Ook kwam er brood en zelfgemaakte worst (ci a scuolo genaamd) op tafel, en we hebben lekker zitten kletsen. Perfetto. En daarna bleken ze ook nog zelf grappa te maken. Die heb ik toen ook maar geproefd. Ook perfetto! Pip (die moet straks terug vliegen naar Nieuw-Zeeland) heeft helaas maar plaats voor 1 fles wijn in haar koffer, maar ik heb een hele doos gekocht, en 1 fles grappa. En Fabio was zo vriendelijk om onze aankopen even met de auto naar de school te brengen, want wij moesten dus nog helemaal terugwandelen (35 minuten). En we waren nog geen 5 minuten op school (ik had onze bestelling wel even aangekondigd bij de receptie), of daar was Fabio al, met de wijn. En daarom wil ik dus (beter) Italiaans leren, want dit soort ervaringen maak je niet mee als je de taal niet spreekt.

Daarna heb ik een broodsalade gemaakt op z’n Italiaans (oud brood, komkommer, tomaat, paprika, verse basilicum, olijfolie) met nog maar een glaasje wijn. Vanavond/vannacht in de discotheek zullen we namelijk niet veel drinken, want de drankjes kosten minimaal 8 euro per stuk!
Na het eten hoorde ik een hoop kabaal in het trappenhuis: een aantal Argentijnse studenten was een dans aan het instuderen. A.s. vrijdag hebben ze in Argentinië een nationale feestdag, en tijdens de avondmaaltijd (we eten die vrijdag met z’n allen, maar daarover later meer), willen ze hun dansje opvoeren. Nadat ik een paar foto’s had gemaakt, heb ik ook maar meegedaan. Een gedeelte van het dansje is net als wat wij doen bij het liedje ‘Twee emmertjes water dragen’. Dat vonden de dames erg grappig, dat wij zoiets in Nederland ook doen.

En om 22.30 uur zijn we met een man of 50 met de bus vertrokken naar disco Lola in Portorecanati. Dat was heel bijzonder: de discotheek bestaat uit 3 gedeeltes. In elk gedeelte wordt andere muziek gedraaid: Zuid-Amerikaanse muziek, muziek uit de jaren 70 en 80, en lekkere swingmuziek. In de bus waren we (met name de dames) gewaarschuwd voor de Italiaanse mannen. En dat was maar goed ook: het barstte werkelijk van de mannen, allemaal van top tot teen opgedoft, de een nog meer macho dan de ander, jong en oud, dik en dun. Uiteraard waren er ook vrouwen, van wie sommigen zeer spaarzaam gekleed waren. Overigens zag ik ook ‘vrouwen’ die uit het herentoilet kwamen: niet van echt te onderscheiden. Al dansend probeerden de mannen contact te leggen met de vrouwen (ook met ons dus). Ze weten daar inmiddels dat er elke maand een bus met buitenlandse studenten naar ‘hun’ disco komt. Ik heb wel een paar ‘losse’ dansjes gedaan met enkele Italianen, maar het voelde toch wel erg alsof we op de markt waren en wij te koop waren voor een drankje. Over drankjes gesproken: ik heb de hele nacht 1 flesje Corona bier gedronken (kostte €8,--!), en regelmatig aan de kraan gehangen in het toilet.
Overigens stond de muziek overal zo hard, dat je niet met elkaar kon praten. In de toiletten ging het wel, maar onze oren suisden zo, dat we elkaar ook daar niet konden verstaan. Dus al met al heb ik die avond nauwelijks Italiaans gesproken, maar gedanst heb ik wel. Uren achter elkaar.
Stipt om 3.15 uur vertrokken we weer naar Castelraimondo. Gelukkig was de hele groep compleet, want wie niet op tijd was zou moeten wachten tot de eerste trein van 06.00 uur. Bij thuiskomst heb ik nog snel even gedoucht, want gezweten heb ik wel.
En dat was dus het einde van een zeer lange dag/nacht.

Drukke dag gehad

Ik heb maandag eindelijk mijn presentatie gehouden, en wel over Slow Food. Ik was zelf niet zo tevreden, omdat ik nog best wel veel heb voorgelezen van wat ik had opgeschreven. Ik kon echter wel de vragen van de andere studenten beantwoorden zonder al teveel te stotteren. Al met al ben ik een half uur bezig geweest. Ik heb wel peentjes gezweten hoor.
En we hebben gehoord dat de gelato party a.s. woensdagavond wordt gehouden. Dat wordt leuk: dinsdagavond gaan we naar een discotheek in Portorecanati (dat ligt aan de oostkust op 50 km vanaf de school en dat schijnt tot 4.00 uur ’s ochtends te duren), en dan de avond daarna dus de gelato party.
Uiteraard zijn deze activiteiten niet verplicht, maar ik wil ze zeker niet missen.

Na de les zou ik Pip helpen met haar presentatie door voor haar een aantal zaken op te zoeken op Internet. Maar helaas, Internet lag er nog steeds uit. Daarom hebben we maar braaf ons huiswerk gemaakt, en ben ik begonnen om alle aantekeningen van de afgelopen dagen in Word te zetten. En in Excel ben ik een woordenlijst begonnen, want ik moet echt iets aan mijn woordenschat gaan doen.

Eind van de middag hadden we een les over de Risorgiomento (letterlijk: de wedergeboorte = het ontstaan van Italië). Daarna heb ik snel een pannetje pasta alla carbonara gemaakt (witte saus met spekjes) met roergebakken courgette en paprika (en gelukkig heb ik genoeg overhouden voor morgen), want om 20.30 uur had ik een Skype-afspraak met Peter. Gelukkig is het nu wel gelukt om verbinding te krijgen. Om 21.15 uur zijn we met een heleboel studenten vertrokken naar het theater van Castelraimondo (10 minuten lopen vanaf onze school), waar we een privé-concert hebben bijgewoond van een orkest uit Castelraimondo dat alleen bestaat uit blaasinstrumenten en percussie. Het klonk echt fantastisch. Ze speelden bijvoorbeeld een medley van nummers van Glenn Miller en muziek uit de film The Incredibles, maar ook eigen composities van de dirigent, die nationale bekendheid schijnt te genieten. De dirigent liet ook de verschillende instrumenten apart spelen en legde uit waarom ze verschillend klinken, en wat er voor nodig is om deze instrumenten als een geheel te laten klinken (als ik het goed begrepen heb, tenminste). De burgemeester van Castelraimondo was ook aanwezig en heeft het orkest (de linker foto) en ons (de rechter foto) nog hartelijk toegesproken.

Pfff, dat was weer een volle dag met Italiaanse invloeden. Bellissimo!!! Daarna heb ik nog even m’n e-mails gecheckt (Peter had foto’s van onze poezen gemaild), heb daarna nog een wijntje gedronken, en ben toen maar naar bed gegaan. Ook hier lukt het me overigens zelden om voor middernacht naar bed te gaan, Maar och, ik hoef morgen pas om 5 voor 9 de deur uit, dus ik kom wel aan mijn 8 uurtjes slaap zo.

Een dagje rust

Een groot gedeelte van de groep (het maximale aantal is steeds 75 in verband met de capaciteit van de 2 bussen) is gisterochtend om 5 uur!!! naar Venetië vertrokken. Ik ben lekker thuis gebleven. Venetië doe ik nog wel een keertje samen met Peter (ik denk zelfs dat we dat a.s. Kerstmis/Oud en Nieuw maar eens moeten doen).
Ik heb dus lekker uitgeslapen, een wasje gedaan, mijn huiswerk gemaakt, en daarna ben ik naar de villa Casabianca gegaan. Daar waren ook Wim (die verblijft daar) en Neder (met beiden ben ik eerder naar het strand geweest). Ik heb lekker aan het zwembad gelegen, voor het eerst heb ik wat gelezen in een van de boeken die ik heb meegenomen. En van Neder kreeg ik een heerlijk glas caiparinho (??) op z’n Braziliaans: wodka met citroen, suiker en ijs. Het lijkt wel vakantie hier. Het water in het zwembad is trouwens nog steeds veel te koud, hoewel Wim wel een paar baantjes heeft gezwommen. Bravo!
Eind van de middag werd het wat frisjes, en ben ik weer naar huis gewandeld. Ze waren ook weer lekker aan het karten. Ik heb nog even staan kijken, en de geur van warm rubber opgesnoven. Mmm.
Het draadloos netwerk van de school lag er overigens helemaal uit. Via een ‘insecure’ verbinding heb ik geprobeerd mijn weblog bij te werken. De teksten lukten nog wel, maar de foto’s niet. Die voeg ik later wel toe (bij deze dus). Ook het Skypen met Peter lukte niet. Ik kon hem wel horen en zien, maar hij mij niet, dus dat schoot niet op. Daarom heb ik hem maar even ‘gewoon’ gebeld met mijn mobieltje. Maandag doen we een nieuwe poging met Skype.

Naar Assisi en Perugia

Gisteren, zaterdag dus, zijn we om 8.00 uur vertrokken met 2 bussen richting Assisi en Perugia. We hebben eerst Assisi bezocht, waar we rond 10.00 uur arriveerden. Roberto en Carlo waren onze gidsen. Ik ben met de groep van Roberto meegegaan. Ongeveer 8-10 jaar geleden is de hele streek rondom Assisi (en Assisi zelf) getroffen door een zware aardbeving. Het is wonderbaarlijk hoe weinig daar meer van te zien is. We hebben o.a. de basiliek van San Francesco bezocht: een fantastisch gebouw met veel schilderijen. Onder de basiliek is een tweede kerk gebouwd, waar de tombe staat van San Francesco. Verder hebben we lekker door de straatjes geslenterd, en ik heb een heel grappig poezenbeeldje gekocht! (voor de intimi: op elke vakantie proberen Peter en ik een bijzonder poezenbeeldje te kopen).
Op de linker foto zien jullie links Vikool (die zit in mijn klasje), samen met 2 andere Amerikaanse studenten. En op de foto rechts zomaar een mooie blauwe lucht (de vogels zijn nep)in Assisi.

Voor de lunch zijn we met de bus naar een winkelcentrum net voor Perugia gegaan. Daar bevond zich o.a. een gigantische supermarkt. En daar heb ik een liter alcohol 98% gekocht. Als ik thuis kom, kan ik weer limoncello maken!!! En in de parfumerie heb ik wederom gevraagd naar Venezia van Laura Biagiotti, maar die schijnt niet meer te bestaan... (jammer voor Rocky, maar ik blijf het toch proberen). En daar heb ik een ijsje gegeten met de smaak macedonia: het ijs was zo romig, dat was bijna slagroom, en dan met echt vers fruit erin, zalig!

Rond half 3 kwamen we aan in Perugia. Ook hier hebben we weer een rondleiding gehad, deze keer ben ik met Carlo meegegaan.
Perugia is echt een studentenstad. Een van de bijzonderheden van Perugia is, dat het huidige Perugia gebouwd is bovenop een andere stad. Een gedeelte van die onderste stad is open voor publiek. Je kunt daar nog door de straten lopen, en in de voormalige huizen en zo kijken. Heel bijzonder. Eind van de middag hebben we ook hier weer lekker door de straatjes geslenterd, een ijsje gegeten, mensen gekeken, en onderling lekker Italiaans gekletst. Rond half tien waren we weer thuis. De meesten zijn daarna snel gaan slapen, want die moeten morgen om 5.00 uur vertrekken met de bus naar Venetië. Ik heb nog lekker wat gegeten in mijn appartementje, en was alvast begonnen met het schrijven van dit verslag. Maar mijn ogen vielen al snel dicht, dus ik ben maar eens een keertje vroeg naar bed gegaan.

Week 2 zit er bijna op

Op ons verzoek was de les afgelopen vrijdag dus om 8 uur begonnen (alleen wisten we toen nog niet dat we de avond daarvoor pas om 1.00 uur thuis zouden zijn. Het eerste uur heb ik daarom geloof ik niet zoveel meegemaakt van de les. Na de pauze was het de bedoeling dat ik mijn presentatie zou houden, maar we moesten ook een test doen. En toen bleek Angelo dus helemaal vergeten te zijn dat ik een presentatie zou houden. Nu moet ik het maandag a.s. doen. Ik vond het niet zo erg, want ik had al moeite genoeg om mijn aandacht bij de les, en daarna dus de test, te houden. De test heb ik volgens mij wel goed gemaakt. Niet dat dit wat uitmaakt, maar de uitslag geeft toch wel een indicatie over je niveau.

’s Middags zijn we met een stelletje lekker een eind gaan wandelen, wederom naar de casa Villabianca. En deze keer mochten we even binnen kijken. En ook van binnen ziet het er erg leuk uit.

Eind van de middag hadden we nog een les over Assisi en Perugia, waar we op zaterdag heengaan. Ook deze keer gaf Luca di Dio de presentatie. Gelukkig slaagde hij er in er iets leuks van te maken. Met behulp van dia’s en overheadsheets (ja, die bestaan nog in Italië!) gaf hij ons alvast wat achtergrondinformatie over het ontstaan van Perugia, en natuurlijk over San Stefano van Assisi.

Daarna ben ik voor het eerst, sinds ik in Italië ben, gaan hardlopen. Het viel alleen niet mee om een leuke route te vinden, die ook nog een beetje vlak is. Ik heb het 35 minuten volgehouden, met al die hellinkjes op en af. Dat zijn mijn kuiten namelijk helemaal niet gewend, en dat is toch al mijn zwakke plek. Toen snel gedoucht, omdat we (Walter en zijn vrouw Helena, 2 Australiërs die in casa Villabianca logeren, en Pip en ik) rond half negen nog ergens wilden gaan eten in een restaurantje in het dorp. We hebben lekker gegeten (spaghetti met garnalen, die ik zelf nog moest pellen, en een gegrild visje).

En vandaag maar eens een foto van mijn bescheiden keukentje!