Donderdag 14 juni 2007

Vanochtend was het gelukkig lekker weer, zodat we buiten op het terras konden ontbijten (links ons hotel vanaf het terras gezien). Peter heeft met mijn camera een filmpje gemaakt van ons uitzicht. Na nog een praatje gemaakt te hebben met de eigenaresse, zijn we iets na 9 uur vertrokken naar Nederland. We zaten al zover in het noorden van Italië, dat we na ongeveer een uur de Zwitserse grens al passeerden.
Peter heeft de hele weg terug gereden. Ik heb lekker in mijn Italiaanse boek zitten lezen (ik ben al over tweederde van het boek, en ik gebruik het woordenboek steeds minder). Ik ben 1 keer bijna in slaap gevallen, maar na een paar stukjes chocola kon ik er weer tegen. Onderweg zijn we een paar keer heel kort gestopt om te plassen, koffie te drinken en af en toe wat te eten. Het is dat TomTom ons via het centrum van Karlsruhe stuurde, en dat er daarna 1 belangrijke afslag afgesloten bleek, waardoor we via een hele leuke weg langs de Rijn hebben gereden, maar al met al waren we rond half 11 ’s avonds weer thuis. De laatste uren had het heel veel geregend, waardoor we steeds triester werden dat we weer naar huis gingen.

Bij thuiskomst stond Romana, een van onze buurvrouwen, toevallig buiten, en ook Jaap en Carla (andere buren) gingen net de hond uitlaten, en Ann ging net de container aan de straat zetten, dus we hebben heel snel even bijgekletst. Ik vond het heel vreemd om Nederlands te praten, ook al had ik dat de afgelopen 2 weken met Peter toch ook al gedaan.
Ann had nog eten voor ons klaargemaakt, en hoewel we hier aanvankelijk geen behoefte aan hadden, hebben we tegen half 12 toch nog maar alles opgewarmd en opgegeten, met een koud pilsje erbij. Wat hebben we toch lieve buren.
En onze poezen waren wel blij, geloof ik. Enzo was helaas niet vergeten hoe mijn blote benen smaken, want hij begon ze meteen uitgebreid te wassen. Luca ‘praatte’ op zijn manier, en keek eerst een beetje de kat uit de boom. Ik ben blij dat we weer bij onze poezen zijn, maar ik ben nog niet blij dat we weer thuis zijn…

En dat was dan echt bijna 6 weken Italië. Wat heb ik veel meegemaakt en geleerd. Maar vooral, wat heb ik genoten! En nu weer wennen aan het leven hier.

Woensdag 13 juni 2007

Toen we wakker werden, regende het. We hebben wel buiten ontbeten, maar wel overdekt. Toen het weer eenmaal opklaarde zijn we lopend richting Bellagio gegaan. Dit was eigenlijk de wandeling die de reisorganisatie voor ons in gedachten had gehad op de dag van onze aankomst hier. Maar daarvoor was het toen te laat geworden. Vandaag hadden we hier echter ruim de tijd voor.
Onderdeel van de wandeling was een bezoek aan de tuinen van Melzi (de linker en de middelste foto), schitterend gelegen aan het Comomeer, met een zeer ruime collectie bomen en planten van over de hele wereld. Via het ‘oude’ Bellagio voerde de wandeling ons, na de lunch, weer terug naar ons hotel. Dit was geen zware wandeling, maar wel een afwisselende. Aan het eind moesten we nog een helling van 14% nemen, dus kwamen we toch nog bezweet aan in het hotel.
Daarna hebben we (voor de laatste keer hier) gedoucht, en nog lekker gerelaxt.
’s Avonds wilden we weer gaan eten bij La Busciona, maar daar bleken ze die avond alleen een speciaal diner te hebben voor alle gasten dat, inclusief alle drankjes, 65 euro zou kosten. Daar hadden we niet zo’n zin in. Daarom zijn we alsnog richting Bellagio gegaan, waar we in restaurant Barchetta gegeten hebben. Dit bleek een ‘echt’ restaurant te zijn (de prijzen waren er ook naar!). Peter heeft St. Jacobsschelpen gegeten als voorgerecht, en ik asperges met spiegelei en truffel. Als hoofdgerecht had Peter verschillende gegrilde visjes, en ik vis klaargemaakt in een braadzak met allerlei verse groenten. Verrukkelijk!. Als toetje hebben we weer kaas genomen (ik moest de ober er wel even aan herinneren dat daar ook nog een speciale wijn bij geserveerd zou worden).
Overigens zaten ook hier veel Amerikanen te eten. De ober bleef de menukaart uitleggen in het Engels. En uiteindelijk namen die Amerikanen dan 1 gerecht, met een half flesje wijn… Op verzoek heb ik ook nog een foto gemaakt van 3 Amerikanen, waarvan er eentje een bril op had, niet te geloven!
En deze avond was er op het Piazza Comunale vanaf 9 uur ook nog een jazz-festijn. Tegen de tijd dat wij uit het restaurant kwamen, was het na half 11, dus we hebben nog net de laatste noten van dit ‘festijn’ meegemaakt. Het was ietsje kleinschaliger dan North Sea Jazz, zullen we maar zeggen (de rechter foto).
Na nog een grappa te hebben gedronken op ons balkonnetje, zijn we gaan slapen, want morgen moeten we de koffers pakken en op tijd vertrekken richting Olanda.

Dinsdag 12 juni 2007

Bij het ontbijt buiten hadden we goed zicht op de berg die we gisteren bedwongen hebben (de linker foto). Dat is toch wel indrukwekkend als je ziet vanaf welke hoogte we begonnen zijn, en waar die bergkam is waar we langs gewandeld zijn. En SNP beweert dat deze wandelingen ‘maar’ 1 schoentje zijn. Ze kunnen ons nog meer vertellen. Op andere wandelvakanties met 3 schoentjes hebben we dit soort bergen ook gehad. Dat zullen we ze bij terugkomst nog wel even laten weten hoor!
Eigenlijk stond er nog een wandeling gepland voor vandaag, maar dit betrof een lijnwandeling: je eindigt dan niet op de plek waar je begonnen bent. We zouden met de trein weer terugmoeten naar de plek waar we de auto hadden achtergelaten. En daar had ik niet zoveel zin in.
Daarom zijn we met de auto via het binnenland zo’n 100 km naar het zuiden gereden, richting Lecco, en langs de oostkust van het Comomeer weer naar Bellagio gereden. Onderweg hebben we in een dorpje lekker geluncht. Op de terugweg zijn we nog langs een klein meertje gereden, Lago di Annone, waar een heerlijke rust heerste (de middelste en de rechter foto).

Toen we eenmaal terug waren in het hotel, begon het weer lekker te regenen en te onweren.
Omdat het restaurant van de avond ervoor zo goed was bevallen, zijn we hier weer naartoe gegaan. Deze keer hebben we een pizza gegeten (de eerste van Peter tijdens deze vakantie). De pizza’s smaakten echt prima. Daarna hebben we nog lekker een bordje kaas gegeten.

Maandag 11 juni 2007

Eerst hebben we weer op ons gemakje ontbeten. Daarna zijn we met de auto richting Bellagio gegaan om met de ferry naar de andere kant van het meer te gaan om daar te gaan wandelen. Toen we aankwamen bij de boot, stond hij net op het punt van vertrekken. Ik heb snel een kaartje gekocht, en we mochten nog net mee met de boot (anders moet je een half uur wachten!) (de linker foto). Aangekomen aan de overkant, moesten we eerst nog een supermarkt vinden voor onze inkopen voor de lunch. En daarna moesten we nog zo’n 15 minuten met de auto een haarspeldbochtenweg omhoog nemen. Het startpunt van onze wandeling was namelijk de parkeerplaats van de kerk in Breglia. Volgens de beschrijving moesten we beginnen met een steile stijging, en dat klopte! Na ongeveer 3 uur stijgen !!! bereikten we een berghut die helaas gesloten was. Daar hebben we buiten aan een van de picknicktafels een broodje gegeten, veel water gedronken, en onze waterflessen weer gevuld. Vervolgens moesten we nog zo’n 100 meter stijgen voordat we via de bergkam aan de andere kant van het dal weer aan de afdaling konden beginnen. De beschrijving was hier nogal onduidelijk, en we moesten dwars door een weiland waar een heleboel koeien aan het grazen waren. En toen begon het in de verte te rommelen. Na een kwartiertje hebben we onze regencapes aangedaan, en daarna begon het serieus te regenen en te onweren. Het pad, bestaande uit ongelijkmatige stenen, was inmiddels spiegelglad. Het afdalen was daardoor lastig, en ik kreeg ook weer last van mijn linker knie. Volgens de beschrijving moesten we er bijna zijn, maar ze bleken de laatste paar kilometers van de wandeling te zijn vergeten in de beschrijving: nog een laatste klim van een aantal honderden meters, met een even lange daling. En dat is echt geen pretje in de regen! Onder veel gevloek van Peter, bereikten we uiteindelijk toch weer onze auto. Gelukkig hadden we deze keer een droog T-shirt meegenomen, en lagen er ook nog een paar gebruikte handdoeken in de achterbak van de auto. Zodoende konden we toch enigszins toonbaar weer richting het hotel: weer terug met diezelfde boot (deze keer misten we hem net, en moesten we dus wel een half uur wachten…).
Peter bezwoer trouwens dat dit de laatste wandeling was die we gedaan hebben die alleen maar bestaat uit uren stijgen, en dan vervolgens weer uren dalen. Weliswaar worden we op de top beloond met een fantastisch uitzicht, maar het heeft weinig met wandelen te maken. Het is toch wel veel afzien zoals vandaag: stijgen in de brandende zon, en de afdaling voornamelijk in de regen. Bij onze volgende wandelvakantie moeten we dus letten op het soort wandelingen.

In het hotel hebben we lekker gedoucht. Hoewel, lekker: dat heb ik nog niet verteld: onze douche is ontzettend klein: 70x70 cm. Je kunt echt je kont niet keren. Peter kan nog niet eens bij zijn voeten! En dan zijn wij toch nog niet eens zo heel dik (inmiddels wel 2-3 kilo zwaarder dan voor de vakantie, vrees ik). En daarna heb ik een van de 2 flessen door ons gekochte grappa maar uit de auto gehaald. Ik heb gekozen voor die van Castelraimondo, want die heb ik geproefd, en ik weet hoe lekker zacht die is.
’s Avonds hebben we gegeten in restaurant Antico Pozzo in het centrum van Bellagio. Een druk restaurant, waar allemaal toeristen zaten. We hebben er echter prima gegeten, met een lekkere wijn. De bediening was ook goed; in tegenstelling tot andere restaurants praatten ze Italiaans met ons!
Overigens is het opvallend hoeveel Amerikaanse toeristen hier zijn! En die praten zo veel en zo hard!

Zondag 10 juni 2007

Ondanks het zachte bed, hebben we lekker geslapen.
Vandaag hadden we besloten het echt rustig aan te doen. We hebben op ons gemak op het terras ontbeten. Het uitzicht is fantastisch (de linker foto). Alleen de koffie valt hier vies tegen: die komt uit een automaat! Daarna hebben we ons met wat lectuur geïnstalleerd op het terras. Tegen half 2 zijn we richting Bellagio gegaan om te lunchen. In het centrum konden we geen parkeerplaats vinden, daarom hebben we de auto iets buiten het centrum geparkeerd, waar ook een restaurant stond aangegeven. Daar hebben we gegeten, maar dat viel een beetje tegen. We waren de enige gasten, de tv stond aan (Derrick), en de pasta kwam, denk ik, uit een pakje van Buitoni. We zijn daarna snel richting het centrum gewandeld.
Daar zijn we naar het uitzichtpunt Spentivento (letterlijk: waar de winden van elkaar scheiden) gegaan, waar we van het uitzicht (de middelste foto), koffie en water hebben genoten. Daarna hebben we alle winkelstraatjes van het centrum gehad, en die hebben we nu echt wel gezien. Na nog een ijsje te hebben gegeten, hebben we in een wijnzaak een fles rode wijn en een koek gekocht voor ons avondeten.
Want we zijn in het hotel gebleven (op de rechter foto zien jullie onze kamer), omdat Peter de Grand Prix van Canada wilde zien. Maar we zijn niet van de honger omgekomen hoor! Die koek was wel bijzonder. Volgens de verpakking smaakte hij des te beter naarmate de rode wijn intenser van smaak was. Na een halve koek te hebben gegeten en de fles wijn te hebben leeggedronken, waren we voldaan. We hebben niet kunnen testen hoe de koek smaakte met een andere rode wijn. Dat moeten we thuis verder uitproberen.

Zaterdag 9 juni 2007

Vandaag zijn we na het ontbijt vertrokken richting Bellagio aan het Lago di Como. En vandaag is Peter z’n moeder jarig en onze poesjes worden 4 vandaag!
We zijn bewust niet via de grote weg naar Bellagio gereden, maar binnendoor. Dat betekende dat we o.a. door Lugano en Como zijn gereden. Vanaf Como moesten we de kust van het Lago di Como volgen, helemaal tot aan Bellagio. En dat is een lange slingerende smalle weg met veel verkeer, met meestal aan een kant een muur. Ik vind het doodeng om daar te rijden, maar Peter wordt er niet warm of koud van.

Tegen half 2 kwamen we aan in Il Perlo Panorama, een behoorlijk oud uitziend hotel, waar we werden ontvangen door een wat oudere dame. Voor de eerste keer tijdens deze vakantie, moesten we onze identiteitskaart laten zien. Nadat ze ons met veel moeite had geregistreerd in de computer, konden we naar onze kamer, met een klein balkonnetje met uitzicht op Bellagio, en natuurlijk het Comomeer (de linker foto). We zitten echt op een mooi plekje, alleen wel zo ver verwijderd van de bebouwde kom dat we alles met de auto moeten doen.
Omdat we nog moesten lunchen, zijn we meteen met de auto richting Bellagio gereden. Op een terras aan het water hebben we gegeten, een antipasto en een primo, met een wijntje (de middelste foto). En we hebben het dorp even verkend, samen met een heleboel andere toeristen. Daarna zijn we terug naar het hotel gegaan. Onderweg zag ik een richtingaanwijzer voor een restaurant net voorbij ons hotel, La Busciona. Daar zijn we even gaan kijken, en dat zag er zo leuk uit, dat we maar meteen voor diezelfde avond hebben gereserveerd.

Nadat Peter de training van de Grand Prix van Canada had afgekeken, zijn we naar het restaurant vertrokken.
En daar hebben we geen spijt van gehad: toen we er rond kwart over 8 aankwamen, was de parkeerplaats al aardig vol met veelal Italiaanse auto’s. We hebben er heerlijk gegeten en gedronken. Ik heb gedroogde, gezouten, en vervolgens gegrilde vis uit het Comomeer gegeten, gevolgd door lamsvlees; Peter heeft verschillende worst- en vleeswaren gegeten, gevolgd door filetto di manzo met asperges, en we hebben Sforzato van Nino Negri gedronken (de rechter foto). Alleen het toetje viel een beetje tegen. Maar voor iets meer dan 100 euro hadden wij voortreffelijk gegeten.
Tegen 11 uur zijn we ons (zachte) bed ingerold.

Vrijdag 8 juni 2007

Na eerst op ons gemak te hebben ontbeten in het zonnetje, besloten we daarna te gaan wandelen. Met mijn linker knie gaat het een stuk beter; de trap aflopen kost nog wat moeite, maar ik zal wel rustig aan doen vandaag.
We zijn gaan wandelen over de bergrug van Cappella Porta naar de bergtop van Pian Cavallone. Onderweg moesten we nog tomaten en broodjes kopen. Uiteindelijk is dat gelukt bij een supermarkt in Miazzina. Rond kwart voor 11 hebben we de auto geparkeerd bij Cappella Porta, en zijn we op ons gemak naar de bergtop van Pian Cavallone gewandeld. Geleidelijk aan kwamen we steeds hoger, zonder dat het echt vermoeiend was. En onderweg hadden we hele mooie uitzichten op het Lago Maggiore en op Verbania. Na het bereiken van de top, hebben we op een bankje onze broodjes klaargemaakt en lekker opgegeten. Het bleek een populaire wandeltocht, want we kwamen verscheidene andere (Duitse) wandelaars tegen. De terugweg ging redelijk eenvoudig, hoewel de routebeschrijving niet helemaal klopte. Ook de afstand bleek langer. Al met al hebben we, schat ik, zo’n 12 kilometer gewandeld in 4,5 uur. We waren wel blij toen we onze auto weer zagen. We hebben nog even een appeltje gegeten en water gedronken, en daarna waren we met de auto in een half uur weer in ons hotel. Eerst hebben we lekker gedoucht, daarna een dutje gedaan. Rond een uur of 7 zijn we richting het dorp gewandeld voor een aperitief aan het meer.
En tegen 8 uur zijn we richting trattoria Da Gina e Gabi gegaan. We hebben het bijna in 1 keer gevonden. De eigenaresse (ik denk althans dat zij de eigenaar is) is een Duitse, en wij waren de enige niet-Duitsers, geloof ik. Op het laatst kwamen er zelfs Italianen eten! We hebben lekker gegeten, maar na het hoofdgerecht zagen ze ons niet meer zitten. We hebben daarom op een gegeven moment besloten om maar geen toetje te nemen, maar alleen koffie. Na het afrekenen zijn we weer via de ‘grote’ weg teruggewandeld. Daarna heb ik op m’n gemakje dit verslag geschreven, buiten op het balkon. Op het terras beneden ons waren de tafels al gedekt voor het ontbijt van morgenochtend. Dat belooft dus ook morgen weer mooi weer te worden.
En het is ongelooflijk, dat ik pas een week geleden nog aan het afscheidsdiner zat in La Lanterna in Castelraimondo. Ik vertelde vanavond nog tegen Peter hoeveel cultuurschokken ik de afgelopen weken heb verwerkt: zoveel nationaliteiten ontmoet in Castelraimondo, veel Italianen ontmoet, veel toeristische en minder toeristische attracties bezocht, daarna de grote overgang naar La Girondola in Cupramontana, gevolgd door het toeristische Lago Maggiore met ook weer de rust tijdens de bergwandelingen. Ik ben benieuwd wat de laatste 5 dagen gaan brengen aan het Comomeer…